Terug in Pai

Een aantal dagen niets van me gehoord...even bijpraten dus!
Na mijn kopje koffie en ontbijt in Pai liep ik richting tourist office en passeerde werkelijk het prototype 'ouwe hippie' ...ik vond ' m wel de moeite waard voor een foto om te kunnen laten zien waarom ik me toch niet echt thuisvoelde in Pai. Het is too much.
Dus ik gewoon vragen, wat uiteraard wedervragen geeft. Korte samenvatting van wat volgt...kopje Roselle tea, nog wat mensen die aanschuiven, allemaal in Pai wonend met allerlei tips en ervaringen. Op het moment dat ik besluit dat ik dan ook echt maar s iets moet gaan doén ipv praten over, biedt Hendrik (beter bekend als Harry) een sightseeing aan. Hup, achterop de motor, auto ophalen, zijn pracht van een huis even bezichtigd en verder een leuke dag gehad. Watervallen, Chinatown, waar we lekker hebben gegeten, de bergen in waar stiekem marihuana aangeboden wordt door de plaatselijke bergbevolking.
Harry kent wel wat verhalen over het lot van toeristen die zich hebben ingelaten hiermee.
Het is erg grappig hem te horen praten, want hoewel hij al vanaf zijn 6e in Canada woont hoor je nog steeds zijn Achterhoekse accent. Tegen vijven terug in Pai en de drukte van de muziek en mensen springt me al direct in mijn nek. De uitnodiging ' s avonds naar Pai Pub te gaan waar meer farangs samenkomen voor Kerstavond lijkt me echter wel wat, maar ik heb behoefte aan een douche, schone kleren en stilte, even tijd voor mezelf.
In no time een super slaapplek gevonden, eigen badkamer, aparte slaapkamer, en dat voor nog geen 8 euro. Nu voel ik pas echt hoe ik ruimte wil om alle indrukken van de afgelopen 10 dagen te verwerken.
Harry, zorgzaam als een grote broer, brengt me in de pub in contact met Rotterdammer John en de volgende dag om 10 u vertrek ik met hem op een 17 jaar oude Hondabrommer naar Tam Wua Forest Monastery, een boeddhistisch klooster 80 km verderop.
Veel tussenstops, voor 'buurt, bief en bier' want dat zit er daar niet in. John kan maar één nacht blijven, maar lijdt al bij het idee